/Gözlerimin önünde dalgalar dövdü seni
Bilmem canın yanar mı inler misin İstanbul?
Kaç şâir şiir yazdı ve kaçı övdü seni
Kendini bir de benden dinler misin İstanbul?/


Sana ilk bakışımda gözlerim sende kaldı
Muhteşem güzelliğin aklımı baştan aldı
Öyle büyülendim ki artık bende değildim
İhtişâmın önünde saygı ile eğildim

Sultan Ahmet’e gidip güvercin’e yem sundum
Ve Süleymaniyede günahlarımdan yundum
Yürüyorken sahilde Kız kulesi seslendi
Aşkım onu görünce biraz daha beslendi

Sinan’ın eserleri hâlâ dimdik duruyor
Onları gören kalbim bir acâyip vuruyor
Dört bir yanın türbeler, evliyâlar, erenler
Sende huzurla yatar uğrunda can verenler

Galata kulesine çıkıp seni izledim
Ve haykırdım aşkımı zannetme ki gizledim
Ben sana ağlıyordum ’sus’ dedi Haydarpaşa
Ona sor o şahittir gözlerimdeki yaşa

Birden ezan sesiyle semâların inledi
Ben aşkımı anlattım Ayasofya dinledi
Topkapı sarayından süzülürken bir şuâ
Seni bize bahşeden Fatih’e ettim duâ

Tüm dünyânın dilinde sende gördüğüm resim
Sanadır bu feryadım bilmem gelir mi sesim?
Bilirim ey sevgili milyonlarca aşkın var
Beni de al sînene gönlün bir bana mı dar?

Âşık edip kenara çekilmek var mı öyle?
Durma haydi ne olur sen de bir şeyler söyle
Dayanacak gücüm yok bu aşkı etme tehir
Yemin olsun İstanbul sevemem başka şehir


/Bu öyle bir sevdâ ki sen Şirinsin ben Ferhat
Gör bak tüm surlarını deleceğim İstanbul!
İstediğin kadar de ’bende geçilmez serhat’
Bir gün mutlak kalmaya geleceğim İstanbul!/


.