BİR VEDA HAYKIRIR

Yorgunmuş saatler zaman yavaşlamış hüznümde.
Sırıtan yıllar olmuş yüzümdeki en derin çizgide.
Ellerim ellerinden soyutlanmış yinede durmamış zaman.
Aşk bülbülün altın kafesinde ya ,yalnızlık sırayı şaşırmış
küskünlük garipmiş ama aslında gönül garipmiş.
Pişen ve yetişen özlemlermiş, kaybetmek korkulu salıncak
sarışın bir umutmuş gözlerimi boyayan.
Esmer bir vedaymış beni ağlatan
Haykıran ve susturan zamanmış ve yine garip kalan ben..!
sussam mı ağlasam mı sevsem mi özlesem mi..!
Ya ben hangisiyim ey zaman..!


H. Nilüfer Karataş