Hayat bu yaşıyorum.
Doğduğumda ağlıyordum.
Her gün büyüdükçe anlamsızca,
Konuşuyordum.
Ben sustuğumda yorum yapılıyordu.
Ah bir büyüsem konuşabilseydim.

Gençtim bazı şeyleri saklıyordum.
Yine yorumlar yapılıyordu.
Açıklamamı ne mümkün,
Ben susuyorum onlar konuşuyordu.
Herkes haklı herkes biliyordu.
Ah bir konuşabilseydim.

Zaman geçti yaş ilerledi.
Bazıları yakışmaz dedi.
Yine sustum sessiz ve sakince.
Yakışır mı yakışmaz mı diye düşünürken.
Ben benden geçmiştim söyleniyordum.
Ah bir konuşabilseydim.

Yıllar yılların peşindeydi.
Ne vardı ki artık konuşacak dedim.
Sustum suskunluğum birilerine güç verdi.
Ben böyle insan değildim.
Tanıyanlar neden dedi ben yine sustum.
Ah bir konuşabilseydim.

Yaşam mı merak etmeyin devam dedim.
Benden yalnızca bir nokta,
Konuştuğunuzda sonuna koyun dedim.
Yetmedi daha dediler sormanıza gerek yok ki,
Bakın imla kuralına dedim.
Rahmetli hocam serbest yaz demişti.
Ah bir konuşabilseydim.

Sonuna soru işareti yakışırdı.
Söyleyemedim yalnızca,
Onu da yine siz koyun dedim.
Ben artık konuşamıyor, yalnızca,
İç geçiriyordum. Ne önemi vardı ki
Sözün bittiği yerdi.
Yıllar geçti kendimi ifade edemedim.
Ah bir konuşabilseydim dedim.
Mehmet ACET