Uçan kuştan, esen yelden bile hesap sorar olduk;
Dalında gül kalmayınca gül gibi sararıp solduk.

Özümüzle barışıkken aynalara bakmaz olduk;
Dost kazığı yiye yiye hüzün ve öfkeyle dolduk.

Eskiden içtenlik vardı, zamanla ondan da olduk;
Havadan bile nem kapar hale gelip saç baş yolduk.

Çıkar hesabı yüzünden hırsımıza tutsak olduk;
Faslımızı bitirerek aslımızı arar olduk.

Diğerkâmlık sergilerken zamanla pek bencil olduk;
Onu bunu kıskanarak iyice sararıp solduk.

Alın teri, göz nuruna daha az inanır olduk;
Asalak yaşantılara aşırı hevesle dolduk.

Eskiden özsaygı vardı, onu da hissetmez olduk;
Hoşgörüyü mumla arar hale gelip hepten yolduk.

Hatadan dönmeyi bile erdemsizlik sayar olduk;
Çokbilmişlik taslayarak kabımıza sığmaz olduk.

Zaman, mekân tanımayıp ulu orta rezil olduk;
Sözde dostluklar yüzünden ruhen de sararıp solduk.

Köşe kapma tutkusuyla hak, hukuk tanımaz olduk;
Fırsatları kollayarak sinsice coşkuyla dolduk.

Eskiden haddini bilmek vardı, artık tınmaz olduk;
Şov yapmayı sanat sanıp nice değerleri yolduk.

‘Bugün bana, yarın sana!’, acılarla sarhoş olduk;
Zalim, haksız, kötülerin varlığıyla harap olduk.

11.01.2012