Dünden beri bu böyle, güzeli güzel kılan
“Kaşı” ile birlikte, güzeller “gözle” güzel.
Oran varsa bir şeyde, orda tat ve güzellik
Her uzvu uyumluysa, bir dilber yüzle güzel.

Kişi neye muhtaçsa, elbette onu arar
Âşık gerçek âşıksa, gözetmez kâr ve zarar
Beste, güfte yok ise, sâde söz neye yarar
Onca çalınan türkü, elbette sazla güzel.

İnsan ise bir kişi, evet gönül almalı
Sevdiğinin kalbini, hırsız olup çalmalı
Sâde dişilik yetmez, eli, dili olmalı
Kadın dediğin o ki, cilveyle, nazla güzel.

Bölükbaşı kim ise, düğün ondan sorulur
Köroğlu çalınınca, kalpler küt küt vurulur
Güz mevsimi gelince, düğün, dernek kurulur
Bolluk, bereket ayı, her mevsim güzle güzel.

Âlimleri dâima, her an saygıyla anki
Cehâlete düşman ol, ilmin aşkıyla yan ki
Konuşmayan bir bilgin, kapalı kutu sanki
İlimsiz bir şey olmaz, ilimse sözle güzel.

Salkım söğüt misâli, insan biraz eğilse
Ne beklenir ki bilmem, kişi kara câhilse
Bedeni neye yarar, huyu güzel değilse
Her şeyler geçicidir, insanlar “özle” güzel…

07/12/’12
Hanifi KARA