Gördüm; yaban domuz bir kör avdamış,
Hedef tahtasında "kendini" görmez.
Aslan keyfi gelmiş eyi tavdamış,
Kire batmış yüzü, "bendini" görmez.

Garibin hakkına yetmez azınan
Tapusunu alır hemde yazınan
"Cehennem türküsü" söyler sazınan
Allah’a şirk koşar,"cengini" görmez.

Sanma ki, yıkılmaz; orta direğin,
Sona erer elbet; birgün süreğin.
Bihâber! yapılır "o gün" gereğin
Leheble oturmuş, "dengini" görmez.

Bu yürek kesesi iyilik taşır;
"Muhammed Mustafadan" birazcık aşır.
Aklın ermez zahir, "sırtını kaşır",
Yaradanım "cebi zengini" görmez.

Mazlumun ekmeği yavanda olsa
Bilip paylaş; "hele sende üç varsa"
Şükrü boldur onun bir dilim bulsa
O’ aç fukarada "engini" görmez.

İyilik yaparsan sana zarar mı?
"Duan nice?" söyle! "orta karar mı"?
Malını doldursan "son’a yarar mı?"
Sanma! "mala tamah sevgini" görmez.

O ’Kitab-ı kur-an’ı "ümmü" bilmedi
Oysa ki, dünyaya "tek olan dindi".
Onda da aynısı, "sendeki kindi",
"Boynunda o hurma urganı" görmez.

Sanma ki bu dünya, sana kalacak
Büsbütün "defterin günah dolacak"
Cehennem mekanın, yerin olacak,
Odun taşır; "cennet zevkini" görmez.

A.P MORKOÇ