düşlerini düşürüp düşürüp kaldıran olurmu diye kuşandınmı her koyudan bin parça...
dünyayı durdurup kıblen bildiğin gözlere dipnotlar tuttunmu enkaz kuytularında...
ciğere saplanan bıçak gibi çekip çekip çıkardınmı korkularını aşk narkozlarında ürkek...
sen güneşe küsüp rüzgara sığındınmı bir esinti yolllar umuduyla hayat kokundan...
ölüm neredeyse seni ele geçirirken tanrıya secde ettimi tüm umutlar af dileyerek...
ruhumu nefesinle demleyip demleyip içtinmi zehir tadında bir bensizlik ateşinden...
peki sen gülümsemelisin diye güllere açtınmı çiğ tanelerine bezenmiş gözyaşlarını gizemlerde eriterek...
gafil avlandınmı hoşcakal ve seni seviyorum arası uğurlandığın elveda güzergahında...
uzaktan sevmeye görmeden bakmaya duymadan dinlemeye mahkum oldunmu sevgili infazın şehrinde..
sen hiç sevdinmi sevgili sevdinmi...

berrin korkmaz