Labirentlerin ortasında bir yitik duygu arayış

Sahipsizliği peşinden sürükle rüzgâr
Sonbahar mevsimini doku renklerine
Ne yaza vuslat koy ne ilkbahara
Bir yazın hayalini taşı dudaklarına
Dokunsun parmakların
Yalınız bir çınarın yapraklarına
Tam kış dönümü kapıdayken

Yalnızlığı gönüllerden sök artık
Tozu dumana kat yıllar boyunca, uzaklaşıp
Haritalar çiz bakışlardan, gülümsemelerden
Labirentler çözülsün
Yitirilmiş duygular güven tazelesin filizlerde
Çiçekler gökyüzüyle şakalaşsın
Mehtap okşasın saçlarını papatyaların
İlkbahar özlü olsun her yer
Seviyorum kelimesi çıksın sözlüklerden sevinçle
Sesli olsun
Sesi olsun

Hayat tesadüflerin ucundaki şans
Körleştirilen talih hamal
Hangi köşeden nereye varılır
Ab-ı hayat kim
Ilık suların türküsü nerede
Çılgın bir uçurtmaya koy kayıp gönülleri
Götür buralardan ey rüzgâr


Çizgileri sil yüzlerden
Azat et kederi, derdi
En derinlerden çıksın kahkahalar
Es ey rüzgâr
Kaybolmuşluğu bitir
Arayışlara nokta koy artık
Her atışı sahipli bir yürek bulunsun
Bulutsuzluk olsun gökyüzünde her an
Yağmur dursun

Artık her arayan
Ne olur
Ne olur kendini bulsun