Bu gece dalarken yine gözlerim uykuya
Yine rüyalarıma sen girdin acımasızca
Yine hayata kahrettim seni düşündükçe doldu gözlerim
Yandı yüreğim, acıların en büyüğünü sana olan özlemimde gördüm
Yorgun yüreğime bir kor düştü anlasana ,görsene içimdeki özlemi

Artık gücüm kalmadı sensiz olmaya, yokluğuna dayanmaya
Her gidişinde biraz daha yıktın, biraz daha öldürdün, içimdeki seni
Daha fazla kanatma yaramı ,
Daha fazla acıtma ,sızlatma
Kalbimde kor gibi yanan sevgini
Daha fazla tüketme ,mahkum etme beni sensizliğe
Dipsiz bir karanlıkta kaybediyorum yolumu
Çaresizlikler içinde ilk defa ayrılığımıza ağlıyorum
Lanet olası gözlerini özlüyorum.
Her defasında kahretsin biraz daha öldürüyorsun beni

Şimdi yapayanlız, çaresiz sensiz geçecek , günlerim ,gecelerim
Hayatım bomboş kuru yaprak misali oradan oraya savrulacak
Seni her düşündüğümde kahresin kalbime bir hançer daha saplayacaksın
Ayrılığımıza inanamazken ben
Şimdi vur beni bitir içimdeki acıyı
Yaşarken bin defa öldürmektense bir defa vur beni
Bu beden bırakta yokluğununun acısını düşünmektense
kül olsun toprağın altında cansız yatsın
Belki ozaman düşünürsün
Bir sevenim vardı benim için öldü.
Hasretime dayanamadı kendi sonunu kendiz çizdi.
İşte ozaman anlarsın belki
Seni sevmenin bedelinin ,cehennemlerde bile yanmayı göze almak olduğunu
Sakın ağlama ve bir şey söyleme mezarımın başında
Sevmediğin öldürdüğün beni kara gecelerde bile hatırlama unut gitsin.