Deprem vurur,çalkalar derinden
Sallanır VAN, oynar taşlar yerinden
Feryat,fiğan can evlerinden
Feryat benim,fiğan benim,can benim.

Şaşkın koşar o yana,bu yana
Toz bulutu katar, canıda cana
Kaybolur çocuklar ve nice ana
Çocuk benim,Ana benim,can benim.

Erişilmez ,telefonlar kitlidir
Apartmanlar sekiz, onar katlıdır
Anaların çoğu can yüklüdür
Ana benim,yükü benim,can benim.

Çürük kolonları kat kat katlanır
Kaçan kaçar kaçamayan saklanır
Enkaz başında dostlar seslenir
Ses benim,nefes benim,can benim.

Arşa varır feryat,istemem düşman başına
Elle kazılır enkaz,dokunulur taşına
Erişilmez ana,baba ve gardaşına
Baba benim,gardaş benim,can benim.

Umut idi YUNUS, hüzüne döndü
O gözlerle son kez DÜNYA’yı gördü
AZRA bebek ile yüzlerde güldü
YUNUS benim,AZRA benim,can benim.

Yurdun dört yanından koşup geldiler
Santim,santim murçla beton deldiler
Bir can, belki bircan daha dediler
Murç benim,balyoz benim,can benim.

Akut ekipleri çalışır, takdire şayan
Günlerce uykusuz,ayakta ayan beyan
Yağmur var çamur derya ,akıllara ziyan
Yağmur benim,çamur benim,can benim.

Kuruş, kuruş hep bağışlar toplanır
Kampanyayla bu bağışlar katlanır
Nevar neyok tırlar dolusu yollanır
Tır benim ,tırcı benim,yol benim.

Plan yok tırlar talan edilir
Eşya için kadın,çocuk ezilir
Bu akılla kaç adım yol gidilir
Utanç dolu manzarada can benim.


30/EKİM/11

Bülent BAYSAL