-Adına leke sürenler utansın-

Göktürklere itâat ederdi Türk illeri
Kökenleri aynıydı, benziyordu dilleri

Çekemedi yabancı kavimler tüm bunları
Dediler ’birleşelim, yok edelim şunları

El ele verirlerse sandılar zafer yakın
Göktürklerin üstüne hepsi ettiler akın

Tam on gün vuruştular, kaybeden onlar oldu
Bu durum karşısında tüm hevesleri soldu

Dediler ki ’bunları getiremeyiz dize’
’Yenebilmemiz için bir hîle gerek bize’

Sanki pes etmiş gibi geri geri kaçtılar
Göktürkler yetişince tekrar savaş açtılar

Öyle saldırdılar ki kan suladı yerleri
Kılıçtan geçirdiler kadınları erleri

Göktürklerden geriye bir çocuklar kaldılar
Onları yanlarına köle diye aldılar

Oğlu ile yeğeni esir düştü İl Han’ın
Eşleri, çocukları vardı bu iki canın


Bu iki civanmert’e yakışmazdı esaret
Atadan yâdigârdı onlara güç, cesaret

Kayı ve Dokuz-Oğuz, çoluk çocuk kaçtılar
Deve, at, koyun bulup yeni otağ açtılar

’Burada etrâfımız düşmanlar ile dolu’
Diyerek toplandılar, hemen tuttular yolu

Tehlikeli yerlerden korkusuzca geçtiler
Dağların arasını yurt olarak seçtiler

Burada berrak sular ve bolca yemiş vardı
İçlerini Allah’a şükran duygusu sardı

Pınardan su içtiler, meyvelerden yediler
Ve buranın adına ’Ergenekon’ dediler

Her iki yiğidin de bir çok çocuğu oldu
Zamanla cennet vadi torunlarıyla doldu

Dörtyüz yılın sonunda dediler ki ’çıkalım’
’Dost ile dost olalım, düşmanları yıkalım’

Lâkin çok zordu çıkmak, her yanı taradılar
Kolay geçecekleri düzgün yol aradılar

Bir demirci dedi ki ’şu dağda bir mâden var’
Fakat eritmek için gerek çok güçlü bir hâr

Ve dağın her yanına yığıldı kömür, odun
Eriyiverdi mâden karşısında bu od’un

O koca dağ onlara nihâyet geçit verdi
İl Han’ın torunları muratlarına erdi

Yeniden dört bir yana yayıldı Göktürk ünü
Her sene kutladılar bu çok önemli günü

Kutlamada çekiçle kızgın demir dövüldü
Böylece Göktürklerin başarısı övüldü

Nihâyet Börteçine illere haber saldı
Yine eskisi gibi buyruk altına aldı


/Bu destan ki Bozkurt’un çakalı boğuşudur
Katledilen Göktürk’ün yeniden doğuşudur/

.