Bugün tuhaf bir gündü yine, hangi güne başladığımı anlayamadım,
Gün değil, demek ki seneydi başlayan, bunu da çok geç anladım,
Çok da geç değildi aslında ama şiirde uyum sağlamak için böyleydi,
Bende hikaye çok, önce bunu bitireyim sonra ne olacağı zaten belli...

Televizyonda deprem bölgesinden insanlarla konuşuluyor, bir kadın,
Otuz yaşında olduğunu söylüyor, anneanne olduğunu söylüyor kadın,
Sonra da başıyla kızını gösteriyor, elbete o da bir anne bu durumda,
Anne ondört yaşında evlendirilmiş onbeş yaşındayken evlenmiş kızı da...

Konuşan kadının yüzü gülüyor, mutluluk böyle bir ödülün adıdır bence,
Bulunduğun şartlarında güzeli görmenin de adıdır bunun izahı da bence,
Ben de burada yazdığım şiirlerde bulmuş olmalıyım mutluluğu, sonrasında,
Yazdıklarımı kendim okumuşum sadece, o da başka bir mutluluk mutlaka...