Kaç kere durdurdun zamanı senin için
Kaç kez aldım saatleri geriye
Kaç defa unufak ettim kendimi
Savurdum senden yana
En uzak anılardan çalıp gençliğimi
Zamanın her türlüsüne koydum
Çiviledim ilkyaz günbatımlarını
Tozpembe bulutlarla boyadım
Erittim gözyaşlarımın sıcağında
Yüreğimi erittim
Ve büyüttüm gözlerimi
Büyüttüm ki yıldızlardan öteye
Daha derine daha da derinlere yazdım adını
Ve unuttum sayısını bekleyişlerimin
Unuttum unuttum

Kaç kez öfkemi sabırda erittim
Kaç kere hasretimin haracını ödedim
Kaç defa rüşvet verdim hayallerime
Bıkmadan usanmadan
Umutlarımı sabahlara yeniden diktim
Aldırmadan geçen günlere
İnadına inadına
Daha dün buradaymışsın gibi hatırladım

Oturup bel bağlamadım sensizliğe
Dört mevsimin her birinde
Giyindim kuşandım seni
Hem de düğüne derneğe gider gibi
Yas tutturmadım türkülere
Ağıtlar yaktırmadım
Kıyasıya kıyasıya savaştım hayatla
Ve avuttum hayallerinle gönlümü
Avuttum avuttum

Birden bire ne oldu bilmem
Avare serçeler gibi dağıldı anılar
Taş kesildi sanki hatıralar
Bir tek sözcükle özetleniverdi ömrüm
Dilim dilim parça parça bölündü yüreğim
Uyandım hayatın gerçeğinde uyandım
Gerçeğin acısıyla uyandım
Kilitledim kirpiklerimi
Dudaklarım sustu ben sustum
Ve ilk kez ilk kez
Yıllar önce öldüğünü hatırladım

Yurdagül ÖZAY