Kaldı


Kime arzedeyim garip halimi
Derdim dinleyecek canlar mı kaldı
Dert yükledin felek büktün belimi
Bu derdi çekecek yanlar mı kaldı

Gahi Mecnun gibi çöllere daldım
Gahi Kerem gibi sazımı çaldım
Gahi bu gönlümü efkara saldım
Oturup duracak hanlar mı kaldı

Aşkından yanarım döndüm deliye
Döndürdüm yönümü gidem Veli’ye
Emici gönlümü verdim Ali’ye
Geriye dönecek şanlar mı kaldı


Kul Emici
*

1938 yılında Hekimhan’ın Başkınık köyünde doğdu. Asıl adı İbrahim Emici’dir. İlköğrenimin köyünde tamamladı.

Şiire ve müziğe olan eğilimden dolayı babasının önemli desteğini gördü. Başak köyünden Ahmet Dede’den bağlama çalmayı ve geleneği öğrendi. Kısa sürede kendini geliştiren Emici, köy meclislerinde ve cemlerde bağlama çalarak yörede adını duyurdu.

Askerlik dönüşü bir süre köyünde rençperlik yaptı. Daha sonra Ankara’ya yerleşerek çeşitli işlerde çalıştı. Bu dönemde Ali Kızıltuğ, Kemal Keskin gibi kişilerle tanışarak birlikte bazı kayıtlar yaptı. Aynı dönemlerde Nida Tüfekçi ile karşılaştı ve birçok kez radyoda program yaptı.

Yöresinden birçok türkünün halk müziği arşivlerine aktarılmasına kaynaklık eden Emici’nin şiirleri çeşitli araştırma ve dergilerde aktarıldı.

İbrahim Emici, 1998 yılında bir kamu kuruluşundan emekli oldu.

---------------------------------------------------------------------
.....................................................................
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-310-)(-)(-)(

Nerede o günler, nerde yarınım
Sevgiyle yad etsem dünler mi kaldı
Eridi kalmadı benim derunum
Gülmek istediğim günler mi kaldı

Bulsaydım yeniden gördüğüm gibi
Birlikte düş hayal kurduğum gibi
Hepsi de terk etti sevdiğim gibi
Bu dostum dediğim canlar mı kaldı

Derin düşünceyle kızarır afak
Acıyla,hüzünle gelir her nifak
Uykusuz gözlerle söküyor şafak
Sevgiye ağaran tanlar mı kaldı

Yanmış ve yıkılmış koskoca mazin
Bu sevda çok acı hem de çok hazin
Her nereye baksam silinmiş izin
Senden bir bergüzar an’lar mı kaldı

Bülbül yuvasında baykuş öterken
Bu günlerim dünlerimden beterken
Siyah beyaz olan filmler biterken
Göz göze gelinen sonlar mı kaldı

Nasıl sevdim onu bilseler nasıl
Aşktan söz ederdi sazlarda fasıl
Ben mi bilemedim sevgide usül
Anlatsam derdimi dinler mi kaldı

Bilirim bir ömrü yare adarsın
Sevda surlarına olmuş cidarsın
Sen de derdin ile göçüp gidersin
Lüzumsuz halinden anlar mı kaldı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

DERUN:. İç, içeri, öz. 2. Gönül, yürek, ruh
AFAK: 1. Yer ile göğün birleşmiş gibi göründüğü yer. 2. Ufuklar
NİFAK: Geçimsizlik, anlaşmazlık, ara bozuculuk
BERGÜZAR: Unutulmamak için verilen hediye,hatıra
CİDAR : Duvar,zar