Yaşanmış-yaşanmamışlıklar arasında külleri karıştırıp hayata dair bir şey aramak ama bulamamak, acıların iz-düşümüdür hüzün.

"mevsim yazdır,
elleriniz sıcaktır
ama
üşürsünüz.
ne bir gülüş, ne bir dost sesi ne de sevgilidir eksikliğini duyduğunuz.

her şeye sahip ama hiçbir şeye 'ait' değilsinizdir.

işte hüzün, bugün budur.
işte hüzün, bugün
üşümektir..."

Hüzün denilen; siyah saçların arasına farkına varmadan konaklayan beyaz bir saç teline benzeyendir.
Kopardıkça çoğalan, çoğaldıkça arsızlaşan...

Sen koştun ben yetişemedim sana yorgunum-yordun ey hayat der gibiydi hüzünlü, buruk, sitemli, incinmiş yürek...


Güzeldi 'Şiir'.
Darılıp kırılmayacağınız ümidiyle!
Bir okuyucu g-özüyle;
Dizelerde kullanılan; 'hüzün-artık' sözü biraz da seyreltilmiş olsaymış vurguyu düşürmezmiş çok daha hoş olurmuş şiir diye düşündüm paylaşmadan da geçemedim bu düşüncemi.

Saygıyla...

sera. tarafından 12/23/2011 12:18:52 PM zamanında düzenlenmiştir.