1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1702
Okunma
Sonsuzluğa açılan pencerelerde,
Umudu pencerenin eşiklerine taşıdık,
Bir kuş kanadı misali çırpınarak,
Zamana yetişmeye çalıştık.
Sonu olmayan isteklerimiz,
Hayallerimiz, düşlerimiz oldu hep,
Umudumuzu yarınlara erteleyerek,
Bir avuç suda ne fırtınalar kopardık.
Kimimiz buldu huzur ve mutluluğu,
Kimimizde bulduğunu sandı.
Kimide kendi kazdığı kuyusunda,
Boşa kürek salladı.
Hayatta her şeyin var bir bedeli,
Ama insan olup, insanca yaşamak,
Ardında hoş bir seda bırakmak,
Sevilip ve sayılmak en güzeli...
Nevzat KÖKÇAK
22/12/2011
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz