İmtihandır fani dünya
Önümüzde durur ayna
Bir pay vardır, sana bana
Fâni dünya bıktım senden.

Cennet Cennet dedikleri
Türlü nimet yedikleri
Defterin de bildikleri
Fâni dünya bıktım senden.

Altı yaştı,yetim kaldım
Gece kabusla uyandım
Cici anne ! uyumadım
Fâni dünya bıktım senden


Kalem defter bulamazdım
Vasıtaya da binmezdim
Hep ağlardım hiç gülmezdim
Fâni dünya bıktım senden


Bir haftalık ekmek ile
Katığım da zeytin ile
Çalış muhtaç olma ele
Fâni dünya bıktım senden


Onüç yaş,işe başladım
Çok sevindim maaş aldım
Çocukluğu yaşamadım
Fâni dünya bıktım senden


Aradığımı bulamadım
Sevdiğimi alamadım
Çok ağladım gülemedim
Fâni dünya bıktım senden.


Cennet-i hep özlüyorum
Nefsim yerde, eziyorum
Sonsuzluğu gözlüyorum
Fâni dünya bıktım senden


Gelen vurdu giden vurdu
Vakit doldu saat durdu
Munafıklar tuzak kurdu
Fâni dünya bıktım senden.


Eş ve çocuk bir imtihan
Gözüm yoktur olsa da hân
Beslemedim hiç sun-i zan
Fâni dünya bıktım senden.


Gece kabus, gündüz çile
Yarım asır kolay dile
Darbe yedim bile bile
Fâni dünya bıktım senden


Fakülteyi zor bitirdim
Dostları da hep yitirdim
İnzivaya da çekildim
Fâni dünya bıktım senden


Seherler de huzur buldum
Sarsılmaz imânla doldum
Emanet bu can’ı yordum
Fâni dünya bıktım senden.


Haksız yağcı,haklı oldu
Bu zindan da ömür doldu
Yıllar yılı yanan kor’du
Fâni dünya bıktım senden.


Ferhan’ım gün çabuk geçti
Düşümde O,güller açtı
Kevser şerbetini içti
Fâni dünya bıktım senden..


Ferhan DEMİRAL

22.12.2011 BURSA