13
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
3641
Okunma
Ne bileyim yanılmışım serde cahillik vardı
Aşk sadece kadın-erkek arasında sandım ben
Doğru yolu yeni buldum gönlümü huzur sardı
Allah aşkını tanıdım hep adını andım ben.
O zamanlar deliymişim, tuhafmış bir hoşmuşum
Nerede bir güzel görsem çağlamışım coşmuşum
Boş şeylere kafa yormuş, boş işlere koşmuşum
Mevlana’yı tanıyınca ’hamdım, piştim, yandım’ ben
Pirsultan’ları tanıdım kendim ile barıştım
Önüne geçeyim diye kötülükle yarıştım
Gerçek aşkı bulanların arasına karıştım
Dervişlerin sofrasında suya ekmek bandım ben.
Uzun zaman Yusuf gibi dipsiz kuyuda kaldım
Kendime Aşık Veysel’i, Yunus’u örnek aldım
Çıktım zifir karanlıktan, o nurlu yola daldım
Susadığım gerçek aşka işte şimdi kandım ben.
’Hamdım, piştim, yandım’ HZ. Mevlânâ.
.
5.0
100% (12)