AKREBÝN ÝHANETÝ

AKREBÝN ÝHANETÝ
Akrebin dostluðu, sýð dereyi geçene kadarmýþ,
Kul kefen biçenin, ihanetine kadar yaþarmýþ.

Marangoz seçer tahtayý, kolay iþlenir aðaçtan,
Bir þey anlamadým, el üstünde eþit kollu tahttan.

Dost kara günde belli,mezarý kazar küreðiyle,
Toprak atar, Kabil’den kalma ihanet yüreðiyle.

Usanmaz bu ihanet kullar, dosta çelme atmaktan,
Kara yatak serilir, Azrail’in topladýðý topraktan.

Adem yaratýlmýþ.güneþte kurutulmuþ balçýktan,
Þeytan hilesi, þikayeti boðazdaki kýlçýktan.

Ýblis’in dostluðu Adem’i ayýrana kadarmýþ,
Dünya horoz þekeri, kul sýrata kadar yalarmýþ.

Akrebin kuyruðunda büklüm, iðne, zehir, ölüm var,
Mahþerde toplanalým dostlar, zehire panzehir var.

Akrebin intikamý hamurunda, huyunda varmýþ,
Þeytan hain pusudayken, salýncaðý yine boþ kalmýþ.

Akrebin ihaneti bu, deðil Allah’ýn laneti,
Ateþten çemberde yanarken, nedir ruh-i haleti?

Akrep düþman ararken, kazdýðý kuyu nihayeti,
Kendime yonttum hep, budur asi kulun ihaneti.

Akrebin dostluðu, sýð dereyi geçene kadarmýþ,
Beþer masalý bu, mezar taþý dikilene kadarmýþ.