Ben,
Bedenim,ruhum,yüreğim,
Uğruna feda olsun tüm ömrüm diyorum sana
Ama sen
Yaşamam,nefes almam için bir soluk bile göndermedin ki bana

Ben,
Buğulu gözlerle,ulaşılmaz yollarına bakıp ta dururken an be an
Ya sen,
Gözlerinden bir ışık almam
Yaşama sevinci bulmam için
Başını bana doğru döndürmedin ki.

Kimi anlarda
’Sende beni bırakma sakın’ diyip yüreğime bir ışık atıyorsun
İdare lambası gibi kullanıyorum azar azar
Yarına kalsın diye umutlarımı

Ama sen,
Sana sıkıca sarılmam için elini uzatmayı bırak bir yana
Hislerine bile dokundurtmadın ki beni...

Ben şiirler yazdım
Sana,şarkılar söyledim,
Türküler yaktım yürekten koparırcasına
Ama sen,
Kapağı kilitli defter gibiydin
Hiç gönül sayfanı bana okutmadın ki.

Avazım çıktığı kadar sesleniyorum,
’’seni seviyorum’’diyorum sana
Susmayı ezber ediyorsun diline
Sen hiç bir gün
’’Bende seni’’diyip yaralı gönlümü avutmadın ki…

Elin elime,
Varsın değmesin tenin tenime
Sana meftun olan yüreğim seni uzaktan sevsin diyorum
Ama sen,
’Yüreğimi açamıyorum’ diyip
Eskiden bağrını yakan türküler okuyorsun bana.

Ben,
Bir martının kanadında uçarcasına,maviliklerden seslendim sana
Belki attığın bir kırıntı olursa diye
Ama sen,
Sen hep karanlık gecelerden hüzünlü masallar anlattın bıkmadan usanmadan bana

Uzat elini,
Göreceksin;sana duyguların en güzelini yaşatacak
En güzel şiirler yazacağım diyorum yine sana
Umudum yok ama
Belki de sen
Kim bilir bir gün’ BENDE SENİ SEVİYORUM’diyeceksin bana...


............AHMET MORAN
.............16/12/2011