Seyrine gül yüzün doyamadığım
Alamam kendimi özlemim sende
Sürmeye elimi kıyamadığım
Affeyle nazarım gözlerim sende


Gece ile gündüz anda yok değil
Her an gözümdesin aşka çok değil
Bin yıl görsem gönlüm sana tok değil
Affeyle nazarım gözlerim sende


Gönüldür su çeker dipsiz kuyudan
Çıkrıksız göz pınar ipsiz duyudan
Rüyâ mısın gözü gönlü uyutan
Affeyle nazarım gözlerim sende


Gözler gönlün aynasıdır sırsızdır
Çalar kâlbi elsiz dilsiz hırsızdır
Murad-ı şem semada ay-yıldızdır
Affeyle nazarım gözlerim sende


Sıratın altına ateş yakmışlar
Nalını kır atın kâlbe çakmışlar
Seveni nâr ile dara çekmişler
Affeyle nazarım gözlerim sende


Bağlasan da gönlüm sana sal demem
Ağlasam da bu nasıl aşk hâl demem
Gel de demem git de demem kal demem
Affeyle nazarım gözlerim sende


Gez göz derken canlar yakan izleri
Aşkla derin kâlbe akan göz feri
Ne mükemmel yapmış yapan gözleri
Affeyle nazarım gözlerim sende


Gökte uçan kuşun gölgesi yerde
Gölgesi yâr ise güneşi nerde
Bulutun ardından açılan perde
Affeyle nazarım gözlerim sende


Özlem çöl sıcağı akıyor yaşlar
Kum ufak eriyor bak dağlar taşlar
Bakışın dört mevsim kâlbimde kışlar
Affeyle nazarım gözlerim sende


Aktaş’ın gönlünü gözde süzersin
Ateşinde inci boncuk dizersin
Tomurcuk gül yüzün güzde gezersin
Affeyle nazarım gözlerim sende..


Şaban AKTAŞ
16.12.2011







(agss)