Fakir kelimelerim, kırık dökük olsa da,
Her namede sevdanı dillendirir ağızım.
Uzaklardan sılaya hasret yeli dolsa da,
Bilmukabele aşka, sarıldık cancağızım.


Mal tezgâha serildi biranda gördü kabul,
Beğeni tarafından, terziye dendi makbul,
Kostüm şaldı kimine kiminin üstünde çul,
Türlü renkli bez idik dürüldük cancağızım.


Söz aktinden haberli dünün yankısı ağır,
Bu çağrıya görevle gün gün yırtıldı bağır,
Baktık ki sesimize duvarlar kadar sağır,
Heyecansız ritimle durulduk cancağızım.


Sustu ya kalemimiz sorulmadan acebi,
Sanki öyle bir hâldi bitmişti mürekkebi,
Ne gündüze anlattı, ne de gece sebebi,
Duyguyu küstürene darıldık cancağızım.


Mazinin mahzenine gün aşırma küreği,
Hoyratça dokunurken, telâşesiz süreği,
Zamanı hırsla böldü, birbirinden yüreği,
Bir bıçakla ortadan, yarıldık cancağızım.


Ne romatizma ne de ansızın sızlayan diş,
Kalpte ise benzersiz yoğun bakımlıktır iş,
Makinaya bağlıyken, nedensiz çekildi fiş,
Ağrı bilmeyene de, sorulduk cancağızım.


Sayılı adım varken az kalmışken denize,
Vakit hıçkırık koydu, susuz kalan genize,
Ziyankâr bu yalnızlık çekilmeden temize,
Tek başımıza çöle, sürüldük cancağızım.


Ilıman düş bekleyen mevsimleri ayarda,
Gönle sabır sağacak bereketli miyarda,
Selâmeti eyleyen başka başka diyarda,
Hayrı uman niyetle yorulduk cancağızım.


Bizi bizden çalanın, ismine dedik Leylâ,
Aşk arzumuz peşinde aradığımız Mevlâ,
Yare verene şükür pişman olmadık asla,
Her defa güzellere vurulduk cancağızım.


Gül bahçada seheri, yurt edinmiş illerin,
Çeşme başında zevkle, okunan idillerin,
Arzın her ülkesinde aşk konuşan dillerin,
Daima lehçesinde görüldük cancağızım.


İçimizde can idi, kaybettiğimiz kardeş,
Akıtırken yaşları, Yakub’un hüznüne eş,
Ayrılığa battıkça doğurduğumuz güneş,
Yana yana yangına karıldık cancağızım.


Yol kavşağına durdu, nöbette intizarım,
Gözüme gönlümedir, hazır ol da uyarım,
O şarkıdaki gibi, kalmadan böyle yarım,
Vuslatın tik tağına, kurulduk cancağızım.



.

intizar : bekleme / gözetme

.


.