cözülmez oldu cilelerim ben kendimi kaybettim

hayat ellerimden yavrumu aldi,delirten acisiyla tekbasima kaldim

unuttum yasamayi,kendimi evlat acisinin kollarina aglayarak saldim

ne halden anlayan var ,nede bana aciyan,hayirsizlarin ellerinde oyuncak oldum

kizimi kaybettikden sonra bende onunla birlikde ruh gibi oldum

yesem karnim doymuyor,bardak bardak iciyorum sulari icimdeki yanginlar sönmüyor

daha ne kadar dayanacagim ben bu aciya,Allahim beni neden öldürmüyor?

hayat arkadasimdi,ugrunda canimi verecagim can yoldasimdi

oda hayirsiz cikdi,beni kedi yavrsu gibi sokaga atmamaliydi

biz yavrumuzu kaybettik ama, sen bizi kaybettin

yilanin sevmedigi ot gibisin, geldinde gönül bahcemde kaktüs gibi bittin

görmedim senin gibi bir vicdansizi,sen insanligini nerede kaybettin

karnin ac olmasa,camasirlarin yikansa asla ugramazdin yanimiza

eller gibi gizli sakli bize gelisin dokunuyor kanimiza

sen degilmiydin acimasizca, vicdansizca beni ve cocuklarimi kapiya atan?

biz ellerin yaninda siginti gibi kalirken,sen degilmiydin sicacik evinde sereserpe yatan

sen degilmiydin günesimizi bir daha dogmamak üzere batiran

üc kurusa insanligini satan

sen degilmiydin beni gölgelerin arasina isimsizce katan

karanliklara hapsoldu yüregim,nefret ediyorum gündüzlerden

yasayamadigim bu bos hayati ben neyleyim

nese huzur kalmadi gönlümde

haberimi duyaramadim ben sana, caresizlikden öldümde

gidiyorum artik buralardan meydanlar sana kalsin

o kömür karasi gözlerin varya aynalara utancindan bakamasin

yansin bagrin alev alev,gözlerin iki damla yasi pismanligindan akitamasin

yansin cigerlerin seninde benim gibi,icdigin buz gibi sular icini ferahlatamasin

yavrumuzun hayali gelsin basucunada,utancindan basini yorganiyin altindan kaldiramayasin

haram olsun gaylesizce yattigin uykular ,insallah sende benim gibi günesler dogana kadar yatamayasin
havale ediyorum seni Allahima,insallah huzuru mahserde utancindan karsisina cikamayasin