Bugün kasvet kokan bir hava soludum
Durdum, sanırım çok yorulmuştum
Haliç tersanesi karşımda
Bir yok oluşun tek tanığı sanki…
O güzelim Altın Boynuz’dan
Arta kalan hiç bir şey yok…
Sevdalar yalan olmuş yalancı olmuş
İstanbul’ un gözleri gibi
Düşsem yollara hani
Arkama bile dönüp bakmadan
Geride kalanları düşünmeden
Kapasam gözlerimi
Yalan Dünya’yı perçinlemiş gibi
Düşlerimi satsam birisine sonra
Hemde...
Yok pahasına...
Ekmek arası ekmek yesem
Hani içimdeki hayvanı doyurmak için
Gözlerinin yeşillini unutsam yârimin
Ben yine
Ekmek arası ekmek yesem
İçine koyacağım bir şey olmadığından değil
Mühim olan farklı olmakmış
Öyle dediler ve öyle öğrettiler
Her zaman "Farklı Ol ki Fark Yaratasın"
Aşk ta farklı olsam ya da olmasam
Kimin ne kadar umurunda
Ve kim ne kadar umursar
Sözlerimde bin bir tutarsızlık
Şiirimin başı belli değil
Sonu belli değil
"Bunun adı şiir mi?"
İnanın o bile belli değil...
Neyse...
Dedim ya hani...
Bugün kasvet kokan bir hava soludum
Ciğerlerimi o hava ile doldurdum...
Ve soldum... Soldun...
Sende bu hayatta artık son buldun...

Hasan CEYLAN