Ben var ya çok fenayım, bilmezsiniz beni siz
Lafla adam döverim, haşlarım, pişiririm!
Kimleri pes ettirdim, çöktürdüm önümde diz!
Ben attım mı düşürür, vurdum mu şişiririm!
On kaplan gücündeyim, kimse başa çıkamaz!
Onbeş kişi saldırsa, hepsi beni yıkamaz!

Dost gibi yaklaşırım, ’hocam, üstâdım’ derim
Adamın şiirini överim paşa paşa
O bana yorum yazmaz, böyle dostluğu yerim!
Baktım bir çıkarım yok ben de tutarım taşa!
Ne var yani yazdıysam emeksiz üç beş satır?
Yalandan övse n’olur, yok mu hiç gönül hatır?

Ben var ya çok büyüğüm, gökyüzündedir başım!
Diğer şâirler sanki yerde birer karınca
Âsiyim, asâbiyim, her an çatıktır kaşım!
İnsanlar fenâ tırsar yanlarına varınca
Darmadağın olurlar, herkes bir yere pusar!
Ben lafa başlayınca konuşan herkes susar!

Hacı, hoca olurum eğer ederse îcap!
Her kılığa girerim menfaatim gereği!
İnsanları kandırır ve bundan duymam hicap!
Kimselere çaktırmam zihnimdeki ereği
Evime halı diye sersem de aslan postu
Bulunmaz bu dünyâda ben gibi hayvan dostu!

Böbürlenmeyi sevmem, kimseye hava atmam!
Gâyet mütevâzıyım, değildir burnum kafta!
Ne söylersem doğrudur, sözüme yalan katmam
Paris, Roma, turladım meselâ geçen hafta!
Ben çok fazla konuşmam, lafı kısa keserim
Bir sonraki şiirde yine gürler eserim!

Kim kendini överse düşer gözümde çaptan
Gittiğin rota yanlış, çevir dümeni kaptan!

.