Mevlana’yla tanıştım,
ağaçlar gibi dal budak saldım,
yaprak yaprak yeşerdim,
beyaz çiçekler açtım,
meyve vermeye hazırlandım,
“gel”mek için yola çıkıp;
tanrı’yla uzlaştım,
gideceğim yolu göstermesi için,
yeryüzünde Tanrı’nın temsilcisi olmaya geldim…

tüm sınırlarımı terk edip
attım yüreğimden çaresizliği
düşüncelerimi kendim seçerek,
kendim için mükemmel kararlar alıp,
yaşamımı yaptığım seçimlerle belirlemek için geldim…

geçmişimden asla pişmanlık duymadan
onu bir öğretmen olarak kabul edip
cehennemden çıkılan kapılar önünde,
umutlar üreterek,hayatımın hâkimi olmak için geldim…

korkusuz ve nefretsiz düşüncelerle
yeniden kurulacak hayata
ve yaşanacak özgürlüğe kavuşmak için geldim

gereken güç ve zekâyı bana vermesi için izin verdim.
sunulan adımları doğru zamanda,
doğru yerde atarak
umuda veya gerçeğe,
belki de
iyiliğe veya kötülüğe açmak için yüreğimi, geldim…

yok edilen ormanları
ve yağmalanan kıyıları aşarak;
başarmaya geldim…

sevgi olmadan insan olunmaz
ben insan olmak için geldim...

muhteşem oldu gelişim,
savaştan daha güçlü çınladı adım,
her tarafı umut-sevinç sardı,
ahlak sahibi biçarelerim acıdan değil,
sevinçten ağladı...