Eylül… Ah be Eylül!!!
Hüzün ayısın derlerdi de inanmazdım.
Sonunda beni de hüzünlendirdin ya,
Tam on ikiden vurdun, sinemi delip geçtin ya,
Beni de yalnızlığa, dert ve kedere boğdun ya,
Helal sana hüzün ayım helal sana!!!

Sevgim büyük, tüm benliğim ve saflığımla sever,
kabus gibi inerim sevdiğimin yüreğine biliyorum…
Adam gibi tam severim, yarın yüreğine çağlayan gibi akar,
Yıldırım çarpmışa çeviririm, evet…
Belki suç sende değil, sen istemedin ayrılığımı elbet…
Adam gibi sevene denk gelmedim demek…
Büyük sevdamı kaldıracak güce sahip değildi belli ki…
Sevgiden yoksun, yüreği nasır tutmuşa denk gelmem…
Kabahatın değil tabiî ki… Sen de mahsum on iki aydan birisin güzel ayım…

Ah Eylül’üm, sana fazla yükleniyorum farkındayım, üzgünüm!
Anla beni;
Sevdim, almadım, hep verdim…
Gözlerimi bağladım, her şeyi elimin tersiyle ittim…
Yüreğime onun aşkıyla düğüm attım…
Kalbim benim değildi, onundu artık…
Netice de elime ne geçti? Kaybettim…
Yüreğim yaralandı, vurgun yedim…
Yalnızlıklara boğulup, nefes alamaz oldum…
Yüreğim sessiz anıların rıhtımı haline geldi,
Güzel bir rüyadan kan revan içinde uyandım…
Hayal kırıklığı yaşıyorum, mazur gör…
Yığılıp kalmışım, perişanım, biçareyim…

Suç ne onda, ne de sen de aslında…
Suç bende, evet bende…
Onu kendimden çok sevmemde kabahat…
Hak etmiyormuş temiz sevdamı, anladım…
Söyle ona güzel Eylül’üm söyle!
Ben de onu sevmiyorum artık, gitsin!!!
Sevmek kim, o kim?
Elveda demeyi bile hak etmiyor, söyle ona…
Gönül limanıma artık yanaşmasın…
Kapattım kapılarımı, yer yok ona, söyle!

Neye yanıyorum biliyor musun?
Sevmeyi hak edecek birini, sorgusuz sualsiz,
Beni, ben olduğum için seven birini bulamadığıma,
Gerçek sevenin olmadığına yanıyorum…

Gel Eylül’üm seninle barı hüznümüzü yaşayalım…
Tek tesellim ne biliyor musun?
Kalbimin esaretten kurtulup özgürlüğüne kavuşmasına seviniyorum…
Bir daha sevmek mi? Tövbe, tövbeler olsun…

d.adıbelli-29/09/2007