Şairin ölümü

Odanın kapısı içerden örtük
Perdeler kapalı eşyalar dökük
Biri var yatıyor yastıktan düşük

Nefes alıp vermek zor gelir ona
Direnip çırpınır sanki zamana

Gözleri morarmış karanlığa eş
Yatan beden değil sanki bir üleş
Bu gece dost değil uykuda kalleş

Ses çıkmıyor,boğazı da kurumuş
Vücudu bitkince terden yorulmuş

Sağa,sola döne döne direnmiş
Yorgana sarılmış çarşaf dolanmış
Dil kurumuş,boğaz...damağı yanmış

Kuruyan dudaklar nasıl ıslanır
Yalnız adam kime...nasıl seslenir

Hali yok ki bir doğrulsa bir kalksa
Çok uzakta değil su olan masa
Şafak yaklaştıkça bir büyük tasa...

Ya...ölüm alırsa bu an da O,nu
Kim bilir,kim duyar,kimler yur O,nu

Son bir hamle ile boşa çırpınır
Elleri tutmuyor ayak kırpınır
Bir korkuya,bir vehime kapılır

Sonu yaklaştımı sonsuz hayatın
Burda bitecek mi kararan bahtın

Sanki bir ses gelir duyar gibiydi...
Karşısında boşluk duvar gibiydi...
Birileri bir şey sayar gibiydi...

İnledi de durdu,baktı manasız...
Delindi de durdu duvar apansız

Bu nasıl bir şeydi...seyreder oldu
Gözleri kapalı..ve görüyordu
Eski evi,vatan...sonrası yurdu

Başladılar iyi,kötü saymaya
Azrail mi geldi...canın almaya

Sürekli seslere sesler eklendi
Bedenine bir ağır yük yüklendi
Bir müddet sessizlik,bi an beklendi

Sesi sese ekleyenler çoğaldı
O an da Azrail canını aldı

Birden hafifledi,titredi birden
Eser kalmamıştı yorgun bedenden
Sanki doğmuş gibi oldu yeniden

Kalktı ve doğruldu vücütsuz,tensiz
Artık gidiyordu...YOLA BEDENSİZ...
ÖMER ARIKAN (ÖMER ARIKAN)

Ölüm kaçınılmaz, her canlı ölümü tadacak, bütün mesele yüce Mevlanın karşısına yüz akıyla gidebilmek, onun içinde kulluk yapmak gerek, şiiriniz anlamlı ve güzeldi, şairini kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.