bazen ıslak yastığımı kuruturum gecenin nefesiyle




uykunun zamanı geldiğinde
yüzünü çıkartmalı
dolabına asmalı ıslak sabahlarını
kuru toprağına değecek adımlar ç/almalı göğsünden
umut terinden düşmeli

nemli gülüşleri sandığından çıkartıp yerleştiriyorum

nefsim aklına düşen ihtimâllerle doldurur kendini
sönmüşlüğün ışığı yanar semâda
belki karanlık da ağarır durduğu yerde
mehtap düşmeden eteğine

iki dakikada pencere önü hayaller kurarım yine
cebinde türküler büyüten
avucunda güneşi ısıtan çocuklar çağırırım gönül bahçeme

odamın soğuk kıyılarına yanaşan uslu bir dalga
bense koynuna atılmış bir kulaç

karşımda dumanın gölgesine karışan ayak izleri
saçlarını okşuyorum hem de
daha önce hiç görmediğim bir rüyanın davetinde
dalıyorum gözlerine

kanadına çarptığım her şiirde olduğu gibi
alıyorum bundan da nasîbimi

dudağımda çıplak kelimeler
kalemimde sessiz harflerle sana sesleniyorum
buyur !
yüreğim yüreğinde

seni yazmalı
seni tanımalı
her kişi

daha
ve bir daha
ömür yok denecek kadar az kalmıştı yarına!


saklandığı cümle aralarından düşer noktası olmayan virgüller
şimdi prova zamanı . . . !

10/12/2011
02 50
eMİNE