-I-

Her kim ise gerçeğin karşısında
Hatır için yanlışı savunan,
’Savunurum, dostum!’ deyip avunan
Samimi değil o, ikiyüzlü, riyakâr...

-II-

Gerçek acıdır, kırar incitir
Zaman/ zaman öyle sert;
Üstüste acımasız tokatlar indirir
Aylar değil, yıllar sürer sancısı
Söyle dost, kim tokatı indiren
Kim bu elin yabancısı?!

-III-

Güneş ki yağmurlar yağdırır
Fırtınalar koparır, yakar yıkar
Yeşertir yine kuruyan dalı,
Ağaçlar güneşe doğru uzarlar
Gülüm hayat, ışığa, güneşe sevdalı,
Yanlışın zemininde muhabbet olmaz...

-IV-

Gönül umduğu yere küser
İçlenir, kendinedir hasar
Sanmaki fırtına her gün aynı yöne eser
Bir gün seni de budar, dallarını keser...

-V-

Dostlar gördüm; vefası, bitene dek çıkar
’Bozacının şahidi şıracı’, çıkar mı çıkar
Gerçek dost öyle değil; o bir Venüs
Kaybolunca güneş, önce o çıkar...

-VI-

Ne anam babam, ne dayım, halam,
Hasta yatağımda elim avucunda
Dost isterim, kaya gibi sağlam
Ölsem bile dikilsin
Mezarımın başucunda...



Şaban AKTAŞ
10.12.2011