Kar düştü Ankara’ya beyaz örtülü şehir.
Tozarken elif misal efkâr olur başlarda.
Hak murat eyleyince olmaz rüyalar tehir.
Üşür su katreleri gece vakti taşlarda.

Kasımpatılar üşür güvercinlerde hüzün.
Çocukların yüreği yansır gamzelerine.
İncecikten yağan kar türküsü olur güzün.
Bürünür bütün şehir bir beyaz pelerine.

Ankara’ya kar düştü gönlüme efkâr düştü.
İbrişim zamanların çözülürken yumağı.
Gördüğüm hayal değil sütten beyaz bir düştü.
Beyazlara sarındı ansızın gönül dağı.

Efkârlansın Ankara ağarsın kara bahtı.
Cerenlerin göz yaşı akmasın hiç hiçine.
Bir beyaz gelinliğin olsun sinesi tahtı.
Sevinç halesi ile sığmaz içi içine.

Ankara bozkır gülü Cumhuriyet kakülü.
Biraz suratı asık bürokrat havasıyla.
Şimdi kar sayesinde devranın beyaz gülü.
Gazi ufkundan bakar elinde asasıyla.

Serçelerde bir telaş güvercinler vakarlı.
Gri yüzlü Ankara beyazın kollarında.
Sıkı giyinin dostlar bugün Ankara karlı.
Daha dikkat gerekir yürürken yollarında.
Ankara, 09.12.2011 İ.K