Bu sabah tevafuk oldu, siyah beyaz bir Türk filmine rastladım,
Her zaman transit geçerdim, birdenbire seyretmeye başladım,
Kurgudaki yapaylıkla olay örgüsündeki düzen hep aynıydı yine,
Bunlar şaşılacak rastlantılar değildir, eski Türk filmlerinde...

Düşünüyorum, hayat da siyah-beyaz mıydı çocukluk yıllarımda?
Belki de renkliydi, siyah-beyaz gözüküyor şimdilerden bakınca,
Çocukluğumuzun verdiği renkler de olabilir farkında gözükenler,
Geçmişte kaybolan hatıralar da olabilir bizlere farklı gözükenler...

Kadın kanser hastalığına yakalandı ve çok sevdiği ailesine karşı,
Her zamankinin aksine oldukça kaba saba davranmaya başladı,
Daha hayattayken onları kendisinden soğutmak içindi onca çabası,
Ölmeden önce onların kabul etmesini sağlamak içindi davranışları...

Önce şımarık bir çocuk davranışıyken birden öğrencisi ona aşık oldu,
Denk gelip konuşacakları anda eşi de gördü onları, elbette şok oldu,
Onlar iyi niyetle konuşmaya çalışırken kızın da erkek arkadaşı gördü,
Farklı amaçlarla bir arada olduklarını söylemekle sürdü olay örgüsü...

Bu karmaşalıklarla devam ederken eski Türk filmi acıktığımı anladım,
Kötülüklerin baskın olduğu yerdeydim, fazla süremeyeceğini anladım,
Sanırım orayı bırakıp kahvaltıma döneceğim, film yerinde bekleyebilir,
Zamanım kıymetlidir, böylesi acılarla heba edilmesi zarar verebilir...