Suskun ve solgun bir hazanım
Ne vakit müddet-i nefesi ansam hicran adınadır nazarım
Hesabın uktesinde kalıyor heveslerim ve harım
Narın haşyetinden korkan bir canım
Aşk katında umutlanan figanım
Gönül kapısı kapalı bir gamım
Ölümün eşiğinde bizarım


Halime bakıp imrenme
Ruhumun feryadını birgün olsun duy ve meyletme
Mecnunun nefsinde ar var
Hicran ibrete kapı aralar korkma
Ruhunun yetisi aşka uzak değil ağlayıp hıçkırma
Nasip, niyetin sülbünden sirayet eder anla
Emek nafile değil, umudu bırakma
İhlas sadakattir unutma


Akıl terbiye edilmezse
Nefsinin emrine amade bir vaziyetteyse
Tercihlerin hakk için değil tuğyan ise
Hakikat suskun kalır, kalbin dirliği bırakır
Ruhundan tebarüz eden edep usanır
Nefsin esareti kölelik yaşatır
Hür olmak umudu kararır
Zan, eşkalini yıpratır


İnsan ibretin aynasıdır
Meyanında ki aşk hakikati, nefsi kıskandırır
Akıl izanla yol alır, kalp sürurla salınır
Nefes müddeti içinde sevdanın olur
İnşirah sinenin kitabıdır
İhlas, aşkın narıdır
Har, heveste kalır


Ruhun hakikatindir
Gönlün sevdanın firkatinde umutla beklemektedir
Vuslat serap değildir,hesabın lehçesinden esindir
Akıl ve iraden tercihlerine kefildir
Nefsi telakkilerin hederdir
Arifin ilmi aşkın erki
Nefsin telinidir


Vakti kınama, lahzayı anla
Geçmiyor zaman diye yakınma, bühtandan uzaklaş korkma
Hangi nefis safahat içinde vuslata erişmiş
Çilede anlam bulan ten niye geçmiş
Vakarın insicamı ne edepmiş
Ruhun rüknünden sermiş
Serhat nefsini esir eden ülfetli bir kalpmiş
Feda olduğu aşk için nesillere ne müthiş bir ibretmiş




Mustafa CİLASUN