Senden sonra ’merhaba’ diyor yalnızlık
Biçilmiş değerime alaycı gülüşlerini takınırak

-Beklenmeyen misafirime en çelimsizinden ’merhaba’ diyorum.



...ve Sevgili!

Kaldıramayacağımı bilsemde
Yarınımı yalnızlıkla bürüyorum

Gidişinle haberdar ederken sol yanımı
Feryadında boğuluyorum

Kanayan yarama melhemsiz kalan duygularınla
Sancılı anlar yaşıyorum

Bedenimde sendeleyen ruhum
Acıyı tattıkça kıvranıyor ağrılar içinde

Davam büyüdükce, bünyem cılız kalıyor
Seni asıyorlar gözlerime.

-Hayal kırıklıklarımı film gibi seyrediyorum

Rengi gece aşinası saçlarıma
Ellerim zulmediyor
Düşüyor herbir teli uğradığım köşelerde

Geçirdiğim travmalı anlar
İçimdeki hıçkırıkları şahlandırıyor

Serpiliyor hüzün üzerime
Döküyor ruhumun yapraklarını

-Bir ağlama fonunda kayboluyorum...



...ve

Sessizliğin, sarıp sarmalayıp büyüyünce etrafımda
Sözleri eksik ayrılık şarkıları söylüyorum

Baştan çıkaran kadehlere düşüyor yolum
Her yudumlayışımda uyuştururken beynimi.

-Her yudumlayışımda işliyor seni

-Sarhoş olmakta kâr etmiyor gidişine..

Bir elvedaya sığacak kadar sevilmişliğin döşeğinde
Üstüme örttüğün vedaların buğusunda yitiyorum




...ve Sevgili!

-Zaman senden- sensizliğe geçince durdu

Şimdi payım olan yalnızlıkla yaşama zamanı

’Sus’ takıyorum dilime
Susturuyorum duygularımı da

Senden sonra
Şimdi -sensiz- sessiz kalma zamanı.