Sabahın bu kör vaktinde sanki akşam gibi gözlerim kapanıyor,
Gidip yatağa girsem uyumak zor olmayacak, sanki beni bekliyor,
Akşam bile böyle uykulu değildim, yatağa girince uyumuşum ancak,
Böyle giderse ilerleyen saatlerde yapılacak işlerim sonraya kalacak...

Biraz dışarıya bakayım dedim, köpek kuyruğunu sallayarak koştu,
Minnoş zaten kapıyı kim açarsa onunla ilgileniyor, yine oraya koştu,
Komşum işe gidiyordu, eskilerde benim de hep yaptığım gibiydi hali,
Aramızdaki fark sadece benimki çok daha erken kalkıp yola düşmekti...

Şimdi kahvaltı saati, en sevdiğim zamanıdır günün ama o da çekmiyor,
Bugün depresyondayım sanırım, belki kullandığım ilaçlar bana yetmiyor,
Rahmetli annemin dediği gibi memlekete gideceğim, orası beni bekliyor,
Çocukluk yıllarım kapının arkasına saklanmış, gitmem için cilve yapıyor...

Televizyonda ’Mahallenin muhtarları!’nı gördüm, genelde yapıldığı gibi,
Eski dizileri ısıtıp sunuyorlar, akıllarına gelmiyor yeni bir dizi çekimi,
Olsa da olur olmasa da, ben kendimi alıştırmamaya çalışıyorum onlara,
Emeklilik hayatının da kendi içinde sorunları vardır, zordur onlar da...

Çayın demlendiğini sanıyorum, kalkıp kendi işime bakmalıyım şimdi de,
Kahvaltıdan sonra yapacağım işler var, onlar kalmamalı benim zihnimde,
Açıklarsam uygulamak gerekir, kendimi bildiğim kadarıyla tembelimdir,
Sonrasında yapılacaklar belli değil, günün her saatinde değişkenimdir...