Aklını başımdan aldın da gittin
Çaresiz dertlere saldın da gittin
Aşk’ın deryasına daldın da gittin
O gül senin değil divane gönül.

Çırpındın,didindin her yanın yara
Kendini gark ettin aşk denen nara
Aşk tan yana zaten hep bahtın kara
O gül senin değil divane gönül.

Rızasız bahçe ye meyledip durdun
Beyhude hallerde hayaller kurdun
Sonunda başını taşlara vurdun
O gül senin değil divane gönül

Bir yudum sevdaydı göğüs gerdiğin
Dikenli gül imiş senin derdiğin
Gönlü başka bağda meyil verdiğin
O gül senin değil divane gönül.

Yüksekte uçarsın inmedin yere
Ne dertler getirdin bu garip sere
Ben sana demiştim binlerce kere
O gül senin değil divane gönül.

Günümü eyledin kapkara gece
Sen ki onu ettin dilinde hece
Sormuyor hiç sana ahvalin nice
O gül senin değil divane gönül.

Hep senin yüzünden saçtaki aklar
Kara toprak ancak günahın saklar
Bu gidişle seni Azrail yoklar
O gül senin değil divane gönül.


..............Ahmet MORAN
...............05//12/2011