elin tiriyor
yazamıyorsun son mektubu
gözlerinde akıyor yaş kirpikler ıslak
dudakların çatlak ,
titriyorsun
dizlerinin bağı çözülüyor
tenin ben beyaz kesilmiş
seviyorsun sen söyliyemiyorsun
yüreğinde bomba patılıyor aşktan korkuyorsun
korkak bir ceylan gibi,
kaçıyorsun uzaklara
içinde yaşıdığın fırtınan la
bir dünya kuruyorsun
sevdanı yanlızlığına kurban ederek
gidiyorsun
korkuyorsun sen korkuyorsun
irkiliyorsun
sızlıyor yüreğin deprem oluyor faylar patlıyor
ağaç gibi gövden ayakta amma dalların kopmuş gibi
korkuyorsun sen
sevilmekten
sevmekten
korkuyorsun yazmaya
yaşarken gömüyorsun aşkı sevdayı tabuta,
yanlızlığa feda etmişsin kendini,
duvarları dövüyorsun sen
ağlıyorsun ruhunla baş başa kalarak
sevmemek üzre töbe etmişsin
el basmışsın en mukades sevda üzerine
kalbini kilitlemişsin
ve anahtarı okyanus sularına bırakmışsın
al ala bilirsen diyorsun
ağlıyorsun ağlıyorsun
kaç bin hainle boğuşarak yaşıyorsun
ürküyorsun ürküyorsun bir ceylan gibi,
sırma saçını toprağa koyuyorsun
bin kez rüya görüyorsun
öpüldüğünü fark ediyorsun,
ve tekrar tekrar töbe ediyorsun sevmemeye
oysa kaçbin tövbe bozduk kaç bin kez göz göze geldik
aşktan kaçış yok
mutlaka kalbini çız ettiren göze rastlarsın
işte o an tüm töve ve mukeddarat rafa kalkar
işte o zaman beni anlıyacaksın,

İRFAN KÖKTEN
3/12/2011