Yalana defter olmuş kösele suratlara,
Ne yazar ne okurum, artık bana elveda.
Sırtında altın semer gem vurulmuş atlara,
Acıyarak bakarım artık bana elveda.

Varlığıma inandım yaşamaya özendim,
Sihirbazlar içinde ilimlerle bezendim.
Yağmur olup feleğin ensesinde gezindim,
Çamurlara akarım artık bana elveda.

İnsanlık tezgâhında satıldığım pazara,
Gerçek dostun bir kere yolu düşmez kazara.
Mutlak ölmek gerekmez ben ruhumu mezara,
Yaşarken de tıkarım artık bana elveda.

Feleğin cennetinde gezip tozan güllere,
Bir hecesi derdime derman olan dillere,
İnanmayan arıyım uçuyorken çöllere,
Kovanımı yakarım artık bana elveda.

Bedenim toz bulutu dalgalanır ziyada,
Sahte dosta gerek yok barınamam riyada.
Sizler çalıp oynarken hayat denen rüyada,
Hayalimi çekerim artık bana elveda.

Yakında dağılacak feleğin sarı sisi,
Sınırsız kâinatın ebedi efendisi,
Artık vakit tamamdır gel deyince kendisi,
Huzuruna çıkarım artık bana elveda.

Mehmet Nacar