Karışınca şıngırtıya güvercinlerin (hu)su.
İpek kanatlı periler doluşur odaya.
Bir cereni yada düşürür hep çayın buğusu.
Başlarız onun endamını anlatmaya aya.

Zaman ipekten huzur kilimi dokur ya suya,
Tozar gönlümüzde elif misali karlar dem dem.
Veda ederken mahmur gözler yavaş yavaş uykuya,
Sabah ezanı tazeliği derdimize merhem.

Bazen sükutun da dili vardır kalp mahzun ise.
Yakut şala bürünür ince belli albenili.
Isfahan sürmesi denktir çaydanlıktaki ise.
Çözülür birden o dem kaşıkla bardağın dili.


Ziyarete gelince kurban isteyen sevgili,
Teslim olur hayalimiz gül kokan gamzesine.
Bilemeyiz Semerkant mı Buhara mıdır ili…
Kirpiklerine yuvadır merhem isteyen sine.

Nemli gözlere muştu olurken yârin ay yüzü.
İpek kanatlı periler kıskanır meylimizi.
Ah, getirse de devran gönül bahçemize güzü!
Mahşere dek konuğumuzdur gamzesinin izi…
Ankara, 03.12.2011 İ.K