Ağlıyorken çocuk gibi
Düştüm dedim anneme
Önceden yaptığım gibi
Canım acıdığında ağlardım hep
Ama kalbim acıyor şimdi
Saklıyordum annemden
Hiç yalan söyleyemezdim aslında
Anlar diye korktum...
Anlar ve üzülür benim için
Onu üzmek istemezdim elbette
Geçer şimdi dedim anneme
Akarken gözyaşlarım
Geçmiyordu işte
Keşke düşseydim binlercesine
Bir yürek yarasından iyidir diye
Geçmiyor anne, geçmeyecek işte...
İçimden yükseliyor feryatlar
Duymuyordu annem
Bakışları anlamıştı aslında
Anlamazmıydı anneydi o
Öyle bir sarıldı ki bana
İlaç gibi gelsin diye
Yaralarımın üstüne
Ağlıyordum bense utanmadan
Geçmiyordu anne...
Susturamıyordum içimdeki hazanı
Açılmış yara gibiydi yürek
Beni tek sen anlıyorsun anne
Bırakma sakın ellerimi
O gitti, gitti işte
Sen bırakma anne beni...
Daha sıkı sarıldı
İçimdeki fırtınayı duyar gibi
Biliyordu sanki oda
Bu aşk acısının çektirdiklerini
Her şeyi anlatmak vardı da
Ne için? niyeydi ?
Deymezdi ki o artık
O şimdi ellerindi
Yuvasında belki mutlu
Eşi saracaktı artık onu
Hayallerimin infazıydı o
Düşlerimin düşü oldu
Mutluluğu hakediyormuydu
Belki mutlu olurdu
Mutsuzluk benimle zincirlenmişti
Yanma yüreğim yanma artık
Çocuksu ağlayışınla kalma...