Klasik bir söz aslında, aniden herkesin ağzından çıkabiliyor,
Günün sonunda gelindiğinde aynı şekilde düşünülebiliyor,
Önemli olan geçmesi değildir belki de, geçenlerin ne olduğu,
Yahut geride bırakılan olay örgüsünde nelerin saklı olduğu…

Benim nasıl geçti acep, içinde pişmanlık duyduklarım var mı?
Sorulan sorulara verilecek cevaplar da belki bir yerlerde saklı,
Onları bulunduğu yerden alıp olması gereken yere saldığımda,
İçinden çıkamayacağım bir arena uzanıyor yeniden ufkumda…

Geçen günlere değil de ama yaklaşan saatlere bakmak gerek,
Orada bulunanlar her neyse yeni baştan hizaya sokmak gerek,
Belki acelesi var zamanın, bir an önce uzaklaşıp saklanmak için,
Belki de hiç vakit kaybetmeden ilerliyor, menzile ulaşmak için…

Bu gün de böyle geçti, yarının nasıl geçeceği belli değil şu an,
Yarından önce bugünden sonra yapılacaklar neyse de zaman,
İlacıdır yapılacakların, önce yavaş yavaş acele etmek lazım,
Sonra da belirsizlerde kaybolan yıllara bakıp üzülmek lazım…