Niçin aşkın
kollarında soluyorsun
Yolun girdaplarında
nefessiz kalarak yine ürperiyorsun

Arkası gelmeyen
merak sağanağında
gözyaşlarına yaslanarak bekliyorsun

Tükenmeyen
umudunla ve kalbi
serinliğinle ey hak
diyerek sabrı nefesleniyorsun

Seni anlamak
ve halinde uyanmak
Ufukların yüklüğünde
rüyalara kanmak ve hazza açılmak

Aşkın yelkenleriyle
ummanın derinliğinden
seslenen o gönülleri yoklamak

Hicranın kollarında
vicdanı aklamak ve nefsin
pervazlarında hakkıyla emin olmak

Nice rüzgârlar
yenilmiştir aşk için
Nefesler gerilmiştir farkı
fark etmek niteliği kimler için

Bir sevda
mevsiminde buğulanmak
ve aşkın refakatinde
soluklanmak kimin

Ey hasret sabret,
umudun toprağındadır kutlu
bereket ve nöbetçi sürura nazar et

Artık bahtım
açık sevdalım bilirim
Gönül yelpazemde bir
sazendedir bu mahzun kimliğim

Sen gönlümde
bahar açtıkça ve umudun
hazzını teneffüs ettikçe buradayım

Kim ne derse desin
aldırmayan zamanın farkındayım
ve kalbin refakatinde adımım

An vaktin
öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin
penceresinden seyreden
bahtın hecesidir

Ah dur durak
bilmeyen ayrılıklar
ve hikmetin
vurgunlarını yaşayan yanıklar

Neyi bekliyorsun,
hissiyatın rehberliğinde çarmıha
geriliyorsun, ölüme gülüyorsun

Nice rıhtımlar
rüzgâra öyle direnir
Onun serencamında
anlamlaşan derdi kim nereden bilir

Vuran dalgaların
inhisarını ve açılan sayfaların
itirafını masun gönül bilir

Dirlik
ne için umutla bestelenir,
birlik kalbin penceresinde uhdedir
ve nefesin bilir

Artık kapılma
karanlık duygulara
At gönlünden ve kapılma
seni senden alan asılsız payeye

Suyun sessizliğinde
gizlenen ve bereketin umudunda
filizlenen sermayeye

Duy
sukutun vurgununu,
hevesin bozgunluğundaki
solgunluğunun kalbi yorduğunu

Gün güneşin
ve gecenin niyetidir
Açılan eller niçin kefalet
eden sanattır ve farkıyla aktır

Duyguların yetimliği,
niyetlerin gerekçesizliği hangi
hesaba denk düşer bak

Aklın
kalbinde derlenen sanattır
ve zihnin merak içinde
tasnif edilen müjdeli ulaktır



Mustafa CİLASUN