Demir pası silen kirli ellerim,
Anladım ki mesaiye kalmış geceden
Yemiş kuşluk vakti ayazını
Sen kokarım her cümlede,heceden
Bir an gölgen düşer önüme
koklanmamış saçlarım dağılır rüzgarla bir an,
Pazar sabahının soğuk boş otobüslerine benzer
Şimdi hüzün grisi ellerim.
Ve her tene dokunuşta
Yine demir tadında pas tutar, uslanmaz
Kimbilir hangi kıştan kalma
Kirli mendile yazılmış bu son dörtlük
Serseri ruhla kaç kez karalanmış
Kimbilir kaç kez tütün sarısı parmagıma ilişmiş
Kaç kez yeltenmişim yırtmaya
Kaç kez üstüme yıkılmış bu yaşlı şehir
Ve yine kaç kez lanetlemişim volta ettiğim bu yolu
Yüreğime attığım dikişler kanar
Kokar nefesim nikotince dünden kalan
Romanlar yazılmış belki nice gitmelere
Belki destursuz davet edilmiş güne.
Kaç suretin var kutsal olmayan
Daha kaç kez kirlenecek
Kaç kez irinleşecek iğdiş edilmiş bozma düşlerim
Ve daha kaç kez bu filmi,
Bu son izleyişim diyeceğim…
d. SOYSAL