35
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1991
Okunma

hayat üvey
ve batırdıkça batırıyor tırnağını nabzımın şakağına
ölmese(k) bâri !
göz bebeğimin el değmemiş sularında yıkar hüznün kirini
bitâp düşmüş bedenimi yataksız uykulara taşır sessizce
boşluğun doldurduğu kıyıları eşeleyen bir sandaldı sanki ömür
tek kullanımlık küreği ile
dibe vurmuş bir dalganın aynasında birleşir gökle mavi
umman açıklarını kapatır , âsi bir bulut gölgeleri ezer
ayak altındadır izleri
tenime ayazı vuruyor
karton gülüşleri çiziliyor bakışlarıma
yuvasından çıkan sözlerin ayaklarından toplanırken hakîkât
gusleder yalnızlık
ey gürültüsüne sağır olduğum
ey dağlarında yankısız çığlıkları giyindiğim
ruhum eşgâlini doldurdu kalan doğruyla
sen yine de d/uyma
siyah boşuna yıkanmış
yağmur boşuna kurutulmuş gibi semâda
keşke diyebilseydim aşkın sarhoş dudağına değen günâh misâli üşüdüğümü
keşke çözebilseydim yüreğimdeki o kör düğümü
aklımın çivisi çıktı artık
sağılsın karanlıktan yas/aklar
şiirlerim de temizlensin kirliliğim de
5.0
100% (30)