Bugün minnoşum bir alemdi, balık artıkları için neredeyse beni sattı,
Ben onu sevmeye çalışıyordum o evirip çeviriyordu verdiğim balıkları,
Bana bakmasını sağlamaya çalışıyorken o iskeletleri bile kemiriyordu,
Bir yandan da patisinin ucuyla düşen balık parçalarından tutuyordu…

Minnoşum ekmekle süt karışımından bıktı, artık et ve türlerini istiyor,
Annesi de dönüp geldi ama beklemiyor, o hala ortalıklarda dolaşıyor,
Minnoşum annesinden aldığı terbiyeyle hala evin önünden ayrılmıyor,
Benimle sokağın başına kadar gelse de sonra aynı yoldan dönüyor…

Minnoşu evinin içinde hiç göremedim, sanırım oraya fazla güvenmiyor,
Ağaçların altında bulduğu meçhul bir yeri kendisine mekan tutuyor,
Apartmanın asansörü çalışmaya başlayınca anlıyor birinin geleceğini,
Kapının önüne çıkıp miyavlamaya başlıyor, biliyor geri dönülmeyeceğini…

Minnoşum kendisine bir dünya kurdu, oradaki detayların da farkında,
Hissettiği kurallara öncelikli olarak kendisi uyuyor, hayatın da farkında,
Ben de onu seviyorum ve önemsiyorum, dışarıda beni bekleyen biri var,
Onunla oynamak da güzel, bu tür hayvanlar oyun oynamayı seviyorlar…