ARKADAŞA SERZENİŞ (1)

Güzel duygulu arkadaşım
Bu günün kâbus kokan
Hayal duygularıyla sesleniyorum sana
Biliyor musun?
Bu gün ne kadar yük doluyum
Anlatmak anlamaktan daha da zor
Bir çizgidir
Teğet geçer insan yaşamından
Bazen
Mızrak olur saplanır insan yüreğine
Bağrı yanık kalır bazen de
Tükenirsin
Soluk almak ne kelime
İstesen de yutkunamazsın
Ve hıçkırık başlar
Dökülür yaşlar mendil üstüne

Yaşam belki de bir tiyatro’dur
Alırsın rolünü
Başlarsın oynamaya
Ve sürer gider bu oyun sahne üstünde
Lakin seyirci anlamaz bu oyunu
Sadece onlar görünür
Ve belki de
Alkış tutar anlamışçasına
Sonra perde kapanır
Bak arkadaş
Dedim ya
Bir kâbustur bu
Ne üzülmeni isterim
Ne de üzmemi

Belki de Allah’ın lütfudur bu
Ama tutunamazsın
Yüreğindeki sevgi yetmez
İşte o zaman
Kendini yenik hissedersin yaşama
Kısacası yaşamdır bu
Acımasız ve kahpece
Ve bütün her şeye rağmen
Sevgiyi içime gömerek yaşamak
Varlığını bilmek
Mutluluk veriyor bana
Yani yetinmek
Korkmak niye ki?
Uzun yolun ortasında
Sevdamla baş başa kalmak ta istemem
Böylesi bir yükün altında
İnsanca yaşamak
Ne zordur bilir misin?

Tüm insanlara yardım etmek
Hayal gücüm olsa gerek
Ama ben
Dünya insanlarını sevecek
Ve yardım elimi uzatacak kadar
Yürekliyim
Sevgi doluyum