Baharı müjdeler o, sakın ha olmaz deme
Her şeyler Bir’le başlar, bir çiçekle yaz olur.
“Ol” demesi yeterli, eğer Rabbim isterse
Temmuz ayında bile, sular donar buz olur.

İnsana huzur verir, yalısıyla, yatıyla
Denizin ortasında, gökdelenler katıyla
Ne de güzel süslemiş, mîmarlar sanatıyla
Her taşın arasında, duvarlarda dez olur.

Hepsi notada gizli, bir inilir, çıkılır
Güfte, beste olunca, ne ağıtlar yakılır
İçi boş bir kovana, gerekli tel takılır
Dut ağacı dut verir, oyulunca saz olur.

Canlılar değişerek, ürerler evresiyle
İnsanlar saygı görür, en yakın çevresiyle
Yirmi bir gün deyince, kuluçka devresiyle
Yumurtalar kırılır, civciv çıkar kaz olur.

Ayrılığın acısı, nârdan beter yakan kor
Ne olursun arada, bir selâm sal, hatır sor
Tartacak terazi yok, ölüm mü zor, bu mu zor?
Sonunda vuslat yoksa, içi/dışı köz olur.

İnşallah kavuşuruz, yollar olsa da ırak
Zamanla kök salacak, aşkımız daha çırak
Sâde, mütevâzi ol, gösteriş, süsü bırak
Sakın ileri gitme, nazar değer, göz olur.

Yeryüzünde ilk insan, Âdem ile eşidir
Sevgi, saygı gözeten, en sevilen kişidir
Sevmeden sevilinmez, sevgi inanç işidir
İNANCI AZ OLANIN, SEVGİSİ DE AZ OLUR…

26/11/’11
Hanifi KARA