Bir Beden’de GeLdim Dünyaya; HocaLı’da!
MutLu Gün Sürerdik Kendi Aramızda!
BinLerce Can Verdik Kucak Kucağa!
Çoluk çocuk,Kadın Erkek Ayırt EdiLmeden!
Ölmeden Önce Diri Diri YakıLdık,
Haykırdık; Kor Ateşlerin Arasında!
DuymamazLıktan GeLdiLer Feryadımızı!
Nerden BiLsin Merhameti; Ermeni Milleti...

FeryadLar Ettik, Hep Bir Ağızdan!
GeLmedi Dünya Bir Gram İnsafa.!
AcımadıLar Hiç ;Ne Kadına, Ne Çoçuğa!
ZulmettiLer Kundaktaki Masum Çocuğa!
NasıL İnsanLıktır Bu Ya Rab! Anlamadım haLa..

İnsan Ölür Yıkanır; GüzeL Bir SuyLa..!
SarıLır Kefene,Konur Musalla Taşına!
RüzgarLa BirLikte SavruLan KüLLer Var ya!
Bedenimden Arta KaLan Bir Parçaydı!
Ne Kadar Uçtuysada Başaramadı!
Konamadı Bir TürLü, MusaLLa Taşına!

GünLer AyLarı, AyLar YıLLarı KovaLasada!
AkıLLara GeLmedi;BizLere OLanLar haLa..!
Dostu Düşman! Düşmanı Dost Ettik Başımıza!
BiLmedik Tarihimizi, Kendimizden Şüphe Ettik!

Özümüzü Kendi EllerimizLe LekeLedik!!
Düştük Bir Tarihi GafLet Peşine !
Utanmadan Birde, Biz Özür DiLedik!
Bir Tane Ermeni KatLediLdi Diye.!
Unuttuk HocaLıyı; Hepimiz Olduk Ermeni.!

Mükremin ÖZDEMİR Tarih : 12.01.2010