DÜŞLERİM VE BEN

Düşlerim önüme düşüyor yorgunluktan
Eğilip düşlerimi alıyorum
Uykusuz gecelerde yarenim
Dokununca bir gül gibi solan
Bazen koklamaya günlerdir doyamadığım

Ölü kentler hayallerimi soluksuz yutuyor
Kalabalık yalnızlığım köşe bucak benden kaçıyor
Bazen ücra bir kahvede bulur kendini
Bazen de tarifi şekilsiz bir dost evinde
Nasıl başarır,becerir bilmem
Alır beni adımlarım götürür bir meyhaneye
Yok artık taş plaklı meyhaneler şimdi
Almış yerini birahane
Yudumlarken biramı usul usul
Sarhoşluğumdan yararlanıp,
Bir bir kayar ardı sıra mülteci yıldızlarım

Tenha sokakların yalnızlığından geçerken,
Bazen bakire bir kız çıkar önüme,
Terkedilmiş dudaklarımdan öper rujlu dudaklarıyla
Çıkmaz olur yıllarca izi
Eve varınca yorgan döşek sererim hayatı
Yorgun başımı da koyarım dizine
Kimler misafir olmaz ki sabaha dek
Beni unutup da gidip bir türlü dönmeyenler
Artık işin yoksa dinle dur zırvalarını
Ard arda yak bir cigara
Dertlerini dinle dur
En çok da sonbaharın esintilerini sevdim nasılsa
Gecenin ilerleyen bir saatinde nedense
Kapı eşiğinde nöbet bekleyen
Gölgeni alıp içeri
Dalıyorum derin bir uykuya

Metin İmer/İzmir-05-04-2007