Bir kaç damla gözyaşı akıttı durdu ,
Sadece elleriydi titreyen !
Dudagını dişleri arasına geçirmiş .
Siyah , gözleriyle bakıyordu yüzüme :

Önce düşündüm ;
İçimi okşayan ,
Damarlarımdan ılık ılık akan düşünceyle irkildim !
Kafamı kaldırıp öpmek istedim dudaklarından .
Ve dagınık saçlarını okşamak ; olmadı !
Uzanıp durdurmalıydım .
O dalında , yaprakcasına titreyen elleri ,
Yudum yudum içtim bakışlarındaki zamansızlıgı ,
İçtim , yandım , tutuşdum , acısıyla unutma dedim zamansızlıgını .
Gülse bi an
Ama titremeye devam etti elleri `;
Bir kıvılcım düştü üstüne ,
Dag başında , bir göç ateşi gibi .
Savrulup gitti , duman duman ...
Duydugum: onun yoklugunda ,
Kayboldugumu anlat kalbim ,
Mananın sonsuzlugunda .

--------------
İtiraf etmişsiniz,yaşamışlığın en güzel anısıymış,önemli olan seveni sevebilmek ve onu okşayabilmek,seviyorsa sevgisini bilmekte bir erdemliliktir.Yaşamsal süreçte bir kez seveni yüreğinle seveceksin.Ama özsel olarak seven eğer seni yüreğiyle seviyorsa,hilesiz ve kusursuz olarak seviyorsa...

Güzel duygulu bir şiir okudum kutlarım...

Sevgim sevgin olsun ca.sevgi ve selamlarımla...

Sızıyla demlenen hayat karmaşasıyla dumanlanan gönlümüze yakın tuttukça gözlerimizin yankısını, sözcükler yuvarlanır engebeli dağlarımızdan. Sular kaynar sevdalı yüreklerimizde ve aşkla dökülürüz mevsim geçişleriyle her sabah yeniden kendimize. Fırtınanın getirdiği toz anılarla harman olur, yüzümüzdeki çizgiler aynalardaki reddimizle anlam bulur. Dudaklarımız inkârsız şarkılar söyledikçe, gün gelir her aşk turunu tamamlayan bir saatin yolculuk öyküsü olur.
Tebrikler...

yazının resim üstünde olması okumayı az zorlaştırmış, ama zahmete değecek güzel bir şiirdi.SAYGIYLA